This Is England

Bu hafta sonundaki Arjantin-Fransa finaliyle sonlanacak olan 2022 Dünya Kupası futbola birçok miras bıraktı. Penaltı atışlarının istatistiksel bir veriden ziyade psikolojik bir savaş olduğu gerçeği de bu miraslardan biri; İngiltere’nin istikrarlı bir şekilde kaybettiği bir savaş.

Nasıl Kaçar?

Euro 2020’nin başlamasına bir hafta kala, ülkelerin 26 kişilik nihai kadroları bir bir açıklanırken elbette her birinde benzer tartışmalar yaşanacak. Hangi oyuncu kadroda yer almamalıydı? Hangisine ‘haksızlık’ yapıldı? Bu tip sorular, kadro tercihi dönemlerinde antrenörlerin sıkça karşısına çıkıyor ve esasında çok daha az irdelenen bir başka soruyu gölgede bırakıyor: Millî takımlar, kulüp takımlarına kıyasla ne gibi farklılıklar içerir? Yakın dönemin en başarılı millî takımlarını inceleyerek bazı ortak özellikler bulabilir miyiz?UyumFransa, 1998’de ilk kez Dünya Şampiyonluğu'na uzanırken takımın forveti Stéphane Guivarc’h&nbsp;turnuvayı gol atamadan tamamlamıştı. 20 sene sonraki ikinci şampiyonluklarında ise aynı pozisyonda Olivier Giroud yer aldı ve bu ilginç rastlantıyı bir adım ileri götürerek turnuvayı isabetli şut dahi atamadan noktaladı. 1998’deki takımda kaptan, 2018’deki takımda antrenör olarak bulunan Didier Deschamps, <a fr-original-style="" href="https://www.theguardian.com/football/2018/sep/30/didier-deschamps-france-biggest-victories-can-lead-to-greatest-foolishness" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">The Guardian</a>’a üç yıl önce verdiği röportajda “Son kadroyu belirlerken ülkedeki en iyi 23 oyuncuyu götürmezsiniz, bu kesin.” ifadesini kullanıyor. Ona göre esas önemli olan, birbirini en iyi tamamlayan ‘oyuncu grubunu’ belirleyebilmek.Kulüp takımında gösterilen üst düzey performans, tam da bu yüzden millî takım kadrosunda yer almak için her zaman yeterli olmayabiliyor. Çünkü antrenör, çok daha iyi oyuncuları olmasına karşın, Giroud gibi diğer hücumculara servis yapan bir forvetle oynamak isteyebilir. Daha fazla pasa dayalı bir oyun felsefesini tercih eden Luis Aragonés’in, bu stile uyumsuz bulduğu efsane oyuncu Raúl’u kadroya dâhil etmemesi, bir başka çok bilinen örnek. Nihayetinde millî takım kadrolarını All-Star kadrolarından ayıran temel fark da bu: Seçimleri yaparken tek kıstasınız performansı ödüllendirmek olmuyor.<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-04T07:19:13.927Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Giroud" ratio="1.51" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Yerel güçAlmanya, Euro 96’da zafere ulaşırken Bayern Münih’ten 8 ve Borussia Dortmund’dan 5 oyuncuyu kadrosunda bulunduruyordu. 18 yıl sonra Dünya Şampiyonu olduklarında, yine bu iki takımdan toplam 11 oyuncu kadrodaydı. Millî takım omurgasının dönemin öne çıkan birkaç kulüp takımı oyuncuları tarafından oluşturulması, başarılı ülkelerde sıkça karşımıza çıkan bir özellik. 2010 ve 2012’de peş peşe şampiyonluklar elde eden İspanya da Barcelona’dan 7 ve Real Madrid’den 5 oyuncuya sahipti. Dönemin teknik direktörü Vicente del Bosque, 2015’te verdiği <a fr-original-style="" href="https://www.theguardian.com/football/2015/nov/10/vicente-del-bosque-spain-english-football-style-ronaldo-messi" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">bir röportajda</a> bu durumu şöyle açıklıyor: “Millî takım antrenörleri olarak oyuncularla çok az çalışma zamanımız var. Bu yüzden onların kulüp takımlarında yaptıklarını kopyalamamak aptallık olur!”Kulüpler düzeyinde ortaya çıkan başarılar ile millî takım başarıları, büyük oranda birbirini takip ediyor. Şampiyonlar Ligi’nin 1996-97’deki şampiyonu Dortmund, 2006-07’deki şampiyonu Milan ve 2008-09’daki şampiyonu Barcelona olmuştu. Kulüp takımlarının bu başarılarından birer yıl önce ise Almanya, İtalya ve İspanya millî takımlar düzeyinde şampiyonluğa ulaşmıştı. Diğer yandan bu paralelliklerin oyun felsefeleri açısından da geçerli olduğundan bahsedilebilir. Örneğin 2010’ların ilk yarısındaki İspanya ve Almanya’yı, Pep Guardiola’nın takımlarını anmadan açıklayabilmek pek mümkün görünmüyor.&nbsp;<img src="https://images.aposto.com/2021/5/2021-06-04T07:19:34.114Z_sm.jpeg" style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px; border-style: none; position: relative; cursor: pointer; padding: 0px 1px; box-sizing: border-box;" alt="Fabregas" ratio="1.79" fr-original-style="display: block; vertical-align: top; margin: 5px auto; text-align: center; width: 100%; max-width: 550px;" fr-original-class="fr-draggable"> Yeni dünyaTürkiye’nin turnuvalarda en başarılı sonuçları elde ettiği 2000, 2002 ve 2008 yıllarında, kadronun çekirdeğini Galatasaray ve Fenerbahçe çıkışlı oyuncular oluşturmuştu. Bu yıllarda iki takımdan sırasıyla toplam 14, 13 ve 14 oyuncu kadroda yer almıştı. 26 kişilik kadrosunda 18 farklı takımdan oyuncu bulunduran ve en fazla oyuncunun Lille’den geldiği şu anki takım, bu yönüyle öncekilerden keskin bir biçimde ayrılıyor. Fakat yerel güçlerin millî takıma artık çok daha az sayıda oyuncu gönderebiliyor oluşu, esasında küresel ölçekte bir trendi temsil ediyor. 2 yıl önce <a fr-original-style="" href="https://www.espn.com/soccer/spain-esp/story/3963030/spains-latest-euro-squad-is-historic-but-will-a-lack-of-barca-or-real-identity-help-or-hurt-them" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">ESPN’e konuşan</a> dönemin İspanya Millî Takımı antrenörü Robert Moreno, en fazla oyuncu alabildiği (4) takımın artık orta sıralardaki Villarreal olmasından şikayet ederken bu durumu “modern futbolun bir yansıması” olarak tanımlamıştı.Geçmişte Fransa, Portekiz ve Brezilya gibi futbolcu ihracatıyla öne çıkan veya öncelikle zayıf yerel liglere sahip ülkelerde göze çarpan bu millî takım yapılanması, günümüzde iyiden iyiye norm hâlini almış gibi gözüküyor. Bunun başlıca sebebi ise uluslararası oyuncu ticaretinin son derece serbest ve yoğun bir biçimde gerçekleştirilmesi olsa gerek. Örneğin bu turnuvanın favorilerinden Belçika, kadrosunda kendi liginden yalnızca iki oyuncu bulundurmasıyla <a fr-original-style="" href="https://docs.google.com/spreadsheets/d/19-wTnfXUpRaSeVLO8hgIeJiyNJmMvO5WLVDDfU7hEpI/" style="color: rgb(9, 9, 9); text-decoration: none; background-color: transparent; outline: none; cursor: pointer; transition: color 0.3s; text-decoration-skip: objects; touch-action: manipulation; -webkit-user-select: auto; box-sizing: border-box;" target="_blank">öncüllerinden</a> bir miktar daha aşırılık barındırıyor. Nitekim 2016 ve 2018 şampiyonlarına en fazla oyuncu gönderen takımlar, tüm bu çeşitliliğe rağmen sırasıyla Sporting ve PSG olmuştu.

Olivier Giroud ile ilgili hikayeler